Ik moest herkennen en erkennen dat dat niet het geval was. Bij ieder mailtje dat ik kreeg met het zoveelste ‘vraagje’ om informatie te putten uit mijn dertig jaar ervaring en kennis als ‘gitaar dokter’ bemerkte ik dat ik eerst weer eens even diep moest zuchten. Vervolgens beantwoorde ik de vraag met minimale woorden of op het laatst helemaal niet meer omdat het ging om gratis weggeven van kennis.
Wat eerst een droom was, om mijn geld te verdienen met het bouwen en repareren van gitaren, werd een ontnuchterende ervaring. Ik voelde me steeds meer een kluizenaar want, eigenlijk was ik dat ook. Ik werkte altijd alleen. Dat is best lekker op zijn tijd maar, jaren lang elke dag in je eentje problemen oplossen bij gitaren werd saai, vervelend en langdradig met relatief lage verdiensten.
En dan hoorde ik wel eens mensen van: ’Waarom neem je er niet iemand bij?’ Vraagje? Ken je de uitdrukking; ’Ik wens je veel personeel toe?’ En ik ken geen gitaar reparateur in Nederland met een dikke wagen wagen onder zijn kont en een kast van een huis. De meesten doen het voor de passie voor het instrument. Daar zit hem de beloning.
En daar heb je hem al… De passie voor het vak was bij mij verdwenen. En toen kwam de Corona crisis. De gehele muziekindustrie kwam stil te staan en dus ook mijn werk aan de instrumenten.
De telefoon bleef stil, mail bleef uit en ik moet bekennen… ik vond het even heerlijk. Ik kon en mocht een tijdje mijn vak niet uitoefenen. En zeg nou zelf, soms zijn we ook gewoonte dieren en vragen we onszelf niet af waarom we iets doen, maar doen het omdat we dat elke dag doen.
Zoveel mensen die ik ken die ‘maar weer gewoon naar het werk gaan’ omdat het zo hoort, niet omdat het hun droombaan is. Misschien is het een tussen oplossing in de hoop dat het ooit beter wordt en uiteindelijk er tegen hun pensioen achter komen dat dat niet het geval was. Of gewoon maar doorgaan met wat ze doen omdat hun hypotheek dat van hun verlangt.
En voor mijzelf… ja ik ben gestopt met de gitaarreparaties en gitaarbouw om bezig te gaan met wat wél mijn passie heeft! Mijn gezin, het maken van muziek én de Business Jam! En hoe doe je dat, ‘gewoon’ stoppen met wat je doet, of je focus verleggen? Soms moet je de pijn nemen om je passie te volgen. Alle stappen die je neemt hebben consequenties, of het nu voor jou is of voor een ander.
Maar iemand moet ze zetten. Als je de stappen niet neemt, blijf je staan waar je staat. En als ik voor een moeilijke beslissing sta, dan denk ik vaak aan een zin die een goede vriend van mij altijd zei: ’Je kan het ook niet doen!’
Ik heb nog nooit spijt gehad van iets dat ik heb gedaan, wel van wat ik niet heb gedaan.